Hier ga ik dan. Mijn eerste blog. Best spannend. Mijn ego heeft het lang tegen gehouden. Wie ben ik om ook weer een blog te gaan schrijven? Maar wie ben ik om geen blog te mogen schrijven? Waarom zou ik dat niet mogen? Gek he wat dat stemmetje in ons hoofd ons allemaal wijs probeert te maken. Doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Zo ben ik opgevoed, Niet je hoofd te ver boven het maaiveld uit steken. Onopvallend door het leven gaan. Maar dat is niet wie ik ben. En ook niet wie jij bent. We zijn zoveel meer. Als je vriendin zou zeggen “Ik ben begonnen met het schrijven van een blog”. Dan zouden we dat bejubelen toch? We zouden het knap van haar vinden, super trots op haar zijn en stiekem ook een beetje jaloers zijn. Tenminste als het ook een stiekem verlangen van jou is om een blog te schrijven. Jaloezie roept snel veel negativiteit op. En het is waar, extreme jaloezie is niet goed en bijna altijd een teken van onzekerheid. Maar ik ben jaloezie als mijn vriend gaan zien. Als ik jaloezie voel ga ik bij mezelf na waarom ik jaloezie voel. Vaak zit er een verlangen achter. Een verlangen die heel graag vervuld wilt worden. Een een van mijn verlangens is om een blog te schrijven. Om op te schrijven waar ik tegen aan loop in het leven. Hoe ik met dingen om ga. Wat ik mee maak. Ik ben een alleenstaande moeder van 51 jaar, single en gezegend met 4 hele mooie lieve kids tussen de 13 en 20 jaar. Ik ben ondernemer en hou me heel erg bezig met zelfontwikkeling, de wet van aantrekking en het universum. Mijn geloof is liefde. En wie weet inspireer ik iemand die tegen hetzelfde aanloopt of hetzelfde mee maakt. Dat zou mooi zijn. Mijn doel in dit leven is om verliefd te zijn op mezelf en mijn leven. Als ik daarmee iemand kan inspireren zou dat een mooie bijkomstigheid zijn. Dus voilà mijn eerste blog. Gezellig dat je er bent.
Lieve groet,
Pat
Wie ben ik nou?
